System Ratownictwa Medycznego w Irlandii.

W pracy zestawiono najistotniejsze informacje dotyczące organizacji i funkcjonowania systemu ratownictwa medycznego w Irlandii. 

Ratownicy medyczni (ang. Paramedics) i sanitariusze (ang. Emergency Medical Technican) działają na podstawie protokołów PHECC (ang. Pre-Hospital Emergency Care Council). Istotną różnicą miedzy nimi jest zakres kompetencji i umiejętności. Paramedyk (odpowiednik polskiego ratownika medycznego) musi przejść dłuższy okres szkolenia niż EMT.

Narodowe pogotowie ratunkowe (ang. National Ambulance Service) posiada 94 stacje pogotowia w całym kraju, a stacji dyspozytorskich jest 14. Straż Pożarna w Dublinie (ang. Dublin Fire Brigade) sama kształci w swoim ośrodku ratowników medycznych poza ośrodkami narodowego pogotowia ratunkowego. Ochroną osób znajdujących się w nagłym stanie zagrożenia życia w całej aglomeracji Dublina zajmują się strażacy z Dublin Fire Brigade.

Publiczny organ ochrony zdrowia w Irlandii (ang. Health Service Executive) posiada swoje ośrodki pogotowia ratunkowego w całym kraju. Wymagania, które ma spełniać kandydat na ratownika medycznego są zbliżone do obowiązujących w Polsce. Ratownik medyczny musi być zakwalifikowany zgodnie ze standardami ujętymi w PHECC z uregulowaniem EMS – Irish Emergency Medical Service. PHECC prowadzi rejestr osób, które chcą podjąć pracę w pogotowiu.

Osoba, która chce być zakwalifikowana do PHECC musi otrzymać dokument National Qualification Emergency Medical Technology przyznawane przez PHECC14. Pre-Hospital Emergency Care Council to niezależna Rada Opieki w Irlandii, która odpowiada za przestrzeganie norm, szkolenia i edukację w zakresie opieki przedszpitalnej. Rada ta publikuje wytyczne opieki przedszpitalnej.

Wszyscy technicy ratownicy, ratownicy i zaawansowani ratownicy medyczni muszą być zarejestrowani w PHECC aby wykonywać zawód ratownika medycznego.

Szczególnym wymogiem dostania się na studia jest zdanie matury (Leaving Certificate) z matematyki i przedmiotów ścisłych. Kandydat powinien być zdrowy i posiadać dobrą kondycję fizyczną. Ratownik medyczny musi posiadać prawo jazdy kaegorii C1 i nie może być karany.

Program szkoleniowy przewidziany jest na dziesięć miesięcy, a kończy się egzaminem NQMT i otrzymaniem kwalifikacji na poziomie ratownika (sanitariusza). Po pomyślnym zakończeniu egzaminów kandydat przechodzi roczny staż w miejscu wyznaczonym przez pogotowie ratunkowe. Zakończenie stażu kończy się modułami szkoleniowymi i napisaniem projektu.

Ciągły rozwój zawodowy (ang. CPD - Continous Professional Development) jest procesem, który wymaga od ratownika określonej liczby seminariów, kursów aby móc funkcjonować w dalszym ciągu w rejestrze. Każdy poziom ma określony wymóg punktów CPD (ang. Continous Professional Development).

Istnieje sześć poziomów kwalifikacji ustalonych zgodnie z PHECC. Obecnie wszyscy ratownicy medyczni pracujący w Irlandii Południowej w pogotowiu ratunkowym muszą być wyszkoleni do minimum poziomu piątego. Zgodnie z wytycznymi, które są opracowane w oparciu o badania naukowe organem ustanawiającym wytyczne jest PHECC.

Cardiac First Responder: poziom 1 (CFR) są to osoby, które przeszły kurs pomocy przedmedycznej składający się z podstawowych czynności medycznych (Basic Life Support) z naciskiem na resuscytację krążeniowo-oddechową. Oprócz podstawowych czynności medycznych szczególny aspekt szkolenia stanowi obsługa zautomatyzowanego defibrylatora zewnętrznego (AED) .
Occupational First Aider: poziom 2 (OFA) to osoby, które są już przeszkolone w pierwszym poziomie i oprócz BLS oraz obsługi AED, dochodzi do ich zakresu czynności tamowanie krwotoków i zabezpieczanie złamań w pracy (w miejscu pracy wyznaczone są osoby, które taki kurs przeszły).

Emergency First Responder: poziom 3 (EFR) osoby, które zostały intensywnie przeszkolone z zakresu podstawowych czynności medycznych z uwzględnieniem tlenoterapii. Na tym poziomie przewidziano 40 godzin szkolenia i jest zalecany dla funkcjonariuszy publicznych.

Emergency Medical Techican: poziom 4 (EMT) sanitariusz - poziom ten jest idealnym rozwiązaniem dla tych, którzy chcą rozpocząć karierę w służbach ratowniczych. Jest to poziom minimum, który pozwala danej osobie na pracę w ambulansach, ale z bardzo ubogim bagażem czynności medycznych.

Paramedic: poziom 5 (P) ratownik medyczny - wykwalifikowany członek zespołu z uprawnieniami do podawania leków i czynności medycznych. Odpowiednik polskiego ratownika medycznego po dwuletniej szkole policealnej.

Advanced Paramedic: poziom 6 (AP) zaawansowany ratownik medyczny- to osoba, która może wykonywać wszystkie medyczne czynności zgodnie z wytycznymi określanych w CPG 2014 (ang. Clinical Practice Guidelines).

Osoby, które przeszły szkolenie pierwszego stopnia z zakresu podstawowych czynności medycznych (BLS), aż po te, które uzyskały dyplom zaawansowanego ratownika medycznego (AP) powinny stosować się do wytycznych (CPG 2014) według poziomu swoich kwalifikacji, które zostały zestawione poniżej.

Poniższa tabela przedstawia czynności medyczne oraz wykaz leków dopuszczonych przez niezależną organizację (PHECC) odpowiadającą za standardy ratownictwa medycznego na terenie całej Irlandii.

Poniżej przedstawiam wykaz leków zgodnie z Pre-Hospital Emergency Care Council, które ratownik może używać w ambulansie.

Poniżej przedstawiam czynności medyczne jakie może wykonać ratownik medyczny w zależności od poziomu wyszkolenia.


Zestaw czynności dotyczących DRÓG ODDECHOWYCH.

Drugi zestaw czynności dotyczących KRĄŻENIA

Trzeci zestaw dotyczy postępowanie w KRWOTOKACH

Czwarty zestaw dotyczący sposobu PODAWANIA LEKÓW.

Piąty zestaw dotyczy postępowania w urazach (TRAUMA)

Szósty zestaw obejmuje inne czynności.

Siódmy zestaw dotyczy OCENY STANU PACJENTA

Przedstawione wyżej zestawy czynności medycznych stanowią podstawę dla ratowników medycznych w Irlandii. Wytyczne zostały opracowane przez ratowników medycznych i lekarzy, aby pomóc w udzielaniu pomocy przedszpitalnej na najwyższym poziomie. Całość opracowana jest na podstawie wcześniej obowiązujących wytycznych. Jest to kolejny kamień milowy w stronę rozwoju opieki przedszpitalnej w Irlandii.

Jak w większości europejskich krajów, przestrzeganie przez kraje członkowskie Norm Europejskich i wyposażenia ambulansów w pogotowiu ratunkowym w Unii Europejskiej jest całkowicie dobrowolne co oznacza, że nie każde państwo członkowskie musi stosować się do Normy Europejskiej jaką jest CEN EN 1789. Komitet Normalizacyjny jest agencją rządu Unii Europejskiej z członkostwem National Standards Body. CEN 1789 stanowi obecnie standard dla wielu państw Europy, w tym Irlandii.

Nadwozia ambulansów w Irlandii są pomalowane na żółto. Kolor ten został wybrany przede wszystkim dlatego, że jest widoczny dla niemal wszystkich ludzi w każdych warunkach oświetleniowych, w tym dla większości osób z daltonizmem, dla których ani zielony, ani czerwony nie jest widoczny, gdyż widzą je jako odcienie szarości. Systemy ostrzegania stanowią lamy błyskowe rozmieszczone wokół całego pojazdu oraz sygnały dźwiękowe o odpowiednim natężeniu mierzonym w decybelach.

Wszystkie ambulanse powinny być oznakowane z uwzględnieniem wzoru „szachownicy”, zastrzeżonego dla poszczególnych służb. Ponadto, wszystkie litery na pojeździe muszą silnie odbijać światło w celu zwiększenia widoczności pojazdu w każdych warunkach pogodowych. Kombinacja tych kolorów nie jest przypadkowa. W warunkach nocnych zielony jest jednym z najbardziej widocznych kolorów, co zwiększa bezpieczeństwo jazdy dla pojazdów pogotowia ratunkowego.

Norma CEN 1789, która została przyjęta przez Irlandię Południową jest znacznie zróżnicowana w innych państwach członkowskich. Większość państw członkowskich przyjęła standardy dotyczące oznakowania pojazdów, a tylko nieliczne jak Wielka Brytania, Irlandia, Szwecja w pełni przyjęły kolor oraz system ostrzegania i liberii dla tych pojazdów. Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawy, niektóre kraje przyjęły pewną część standardów tożsamości wizualnej np. szachownicę, ale nie wszystkie. Norwegia, która nie jest członkiem Unii Europejskiej przyjmuje pewne elementy norm; to na przykład karetki pomalowane na żółto jak w Anglii. Stopień zgodności z normą stanowi świadomy wybór w poszczególnych krajach.

Średnia roczna płaca ratowników medycznych w Irlandii jest uwarunkowana rodzajem zatrudnienia, doświadczenia w latach pracy i poziomem wykształcenia. Kierownik zespołu zarabia od 30 000 do 42.000 tys.€. (123 447,00 PLN - 172 825,25 PLN). Po przepracowanych nadgodzinach pracownikowi również przysługuje dodatek do wypłaty miesięcznej. Wynagrodzenie jest uzależnione od różnego typu szkoleń prowadzonych do podwyższenia stopnia z ratownika na ratownika zaawansowanego zasługującego na dodatek 9.000 tys. € (37 034,10 PLN) na rok. Wynagrodzenie ratowników w Irlandii waha się zatem w zależności od kwalifikacji.

Zatrudnienie ratowników medycznych za granicą jest bardziej stabilne niż w Polsce. W Irlandii wymiar godzinowy nie może przekraczać więcej niż 40 godzin tygodniowo. Dodatkowe premie przyznawane są za stopień służbowy, a ponadto ratownicy medyczni otrzymują dodatki rodzinne, premie za staż pracy w zawodzie czy pracę w dni świąteczne. W Polsce ratownicy medyczni coraz częściej są zatrudniani w oparciu o umowy czasowe, nie dające poczucia stabilności zawodowej.

Autor: Ratownik Medyczny Szymon Hura 

Jeśli posiadasz ciekawe, przydatne materiały z Medycyny Ratunkowej i chciałbyś się podzielić z innymi pisz rmparamedic@wp.pl lub priv.